Słyszeliście? To tylko dźwięk zlamanego serca. Na szczęście tym razem nie rozstrzaskanego, a zlamanego na pół. Ale czego się mogłam spodziewać wchodząc drugi raz do tej samej rzeki? Happy endu? To chyba nie w moim życiu. Tu jest tylko samotność, ból i cierpienie. Nie ta bajka. Właśnie. Dwa różne światy. Przeciwieństwa może i się przyciągają, ale nic więcej nie da się na nich zbudować. A ja chwilowo nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie. Nie chcę iść przez nie bez Ciebie. Byłeś moim promykiem, który rozświetlał panujący dookoła mrok. Chociaż nawet nie jestem już pewna czy chciałeś Kolejne przepłakane dni, tygodnie, miesiące. Tęsknota wkradajaca się niepostrzeżenie nawet do zwykłych czynności, które przecież mogliśmy wykonywać razem... Obniżenie nastroju wynika z wielu czynników. Wydarzenia, hormony, pogoda. Z jednej strony cieszę się, że ciagle ostatnio pada, bo bez wyrzutów sumienia mogę leżeć cały dzień w łóżku i wylewać swoje żale i smutki w poduszkę. Z drugiej strony przy ładnej pogodzie istniałaby szansa na zajecie czymś myśli, ale co z tego skoro za chwilę znowu by się pojawiły, przypominając mi o Jego braku i samotności... Singielstwo w pewnym momencie przestaje być fajne :/ Zwłaszcza, gdy znajdzie się kogoś, o kim podświadomie się marzyło

tego kwiatu jest pół światu a trzy czwarte